Duurzaam consumptie- en productiebeleid
De EU neemt het voortouw bij de wereldwijde inspanningen in de strijd tegen klimaatverandering, door de overgang naar een koolstofarme, duurzame economie te ondersteunen. De EU streeft naar een financieel systeem dat voor duurzame groei zorgt en dat is gebaseerd op het voorzorgsbeginsel van “maatregelen die geen significante schade berokkenen”. Via haar krachtig financieel systeem stuurt de EU de economie naar een duurzamere toekomst, door groene investeringen sterk te ondersteunen. Een aanzienlijk deel van de groene investeringen betreft de verwerving van aandelen van technologie-, productie- en innovatiebedrijven, die rechtstreeks kunnen bijdragen aan een veerkrachtige en duurzame economie door nieuwe groene technologieën en methodologieën te bevorderen.
Aangezien alle marktsectoren afhankelijk zijn van de financiële sector, heeft deze inspanning directe gevolgen voor verschillende segmenten binnen de EU-economie, gaande van productie tot consumptie. Wat duurzame consumptie en productie betreft, is de koers van de Europese Commissie meer dan duidelijk. Dertien jaar geleden, op 16 juli 2008, werd het “Actieplan over duurzame consumptie en productie en een duurzaam industriebeleid” goedgekeurd, waarin
een breed spectrum van onderwerpen aan bod kwam. De richtlijn over ecologisch ontwerp voorziet in de minimumnormen waaraan de Europese landen zich moeten houden wanneer het gaat om de productie in Europa. Er zijn minimumnormen vastgesteld voor de energieefficiëntie van de producten in kwestie, die ervoor zorgen dat geplande veroudering bij het ontwerpen van producten tot het verleden gaat behoren. Ook de richtlijn over energieetikettering is een stap in de goede richting, aangezien deze hand in hand gaat met de richtlijn over ecologisch ontwerp en zorgt voor een correcte etikettering en aanduiding van energiebesparende en -verbruikende processen.
Bovendien heeft de EU laten zien dat ze zich steeds meer inzet voor de integratie en het beheer van milieu-, sociale en bestuurlijke kwesties (“ESG”), door een reeks onderling samenhangende regels voor dit doel te implementeren. De EU heeft onlangs regelgeving (EU) 2019/2088 ingevoerd over informatieverstrekking op het gebied van duurzaamheid (ook wel de “SFDR-regelgeving” genoemd) in de sector financiële diensten en (EU) 2020/852 over de totstandbrenging van een kader ter bevordering van duurzaam beleggen (ook wel de “ESG Taxonomieregelgeving). Met deze recentelijk ingevoerde wetgevingsinstrumenten wordt beoogd de kracht van de financiële sector van de EU aan te wenden om de doelstellingen van het ESGbeleid van de EU te verwezenlijken.
De belangrijkste doelstellingen van bovengenoemde regelgevingen zijn met name:
Na de invoering van de nieuwe EU regelgeving is het duidelijk dat alle beleggers hun interne beleid zullen moeten aanscherpen om te voldoen aan de toenemende bestuurs-, openbaarmakings- en rapportagevereisten die door de EU worden opgelegd, waardoor hun beleggingsbeleid en -doelstellingen onvermijdelijk zullen worden hervormd.
Daarom kunnen bedrijven die op zoek zijn naar investeringen van derden voor hun activiteiten, met name MKB ondernemingen in de technologie-, productie- en innovatiesector, een sterk concurrentievoordeel behalen wanneer zij zich aan de hierboven beschreven groene regelgeving houden. Door ervoor te zorgen dat zij als “duurzame bedrijven” worden geclassificeerd, kunnen deze bedrijven zichzelf aantrekkelijker maken voor investeerders.
Opmerkelijk is dat beide Nederlandse toezichthouders² ESG tot prioriteit hebben verklaard, zodat een strikte handhaving van die regelgeving te verwachten is.
